Annesi Emine’yi düşündü.
Yıllardır bildiği haliyle… Yazması başında, fırının başında, elinde oklavayla börek açarken.
Ve zihnine istemsizce Nazlı’nın yüzü geldi.
Nazlı’nın gülüşü… onun eliyle sunduğu tabaklar… o gözler… o yakınlık…
Birden içinde bir ürperti oluştu.
Otobüs virajlı yoldan geçerken Ali başını cama yasladı. Kendiyle baş başa kalmıştı. Gözlerinin kenarında belli belirsiz bir yanma vardı. Çocukluk geride kalmıştı. Askerlik bitmişti.
Ama Ali, içinden çıkamayacağı yeni bir sessizliğe doğru yürüyordu.Annesi Emine’yi düşündü.
Yıllardır bildiği haliyle… Yazması başında, fırının başında, elinde oklavayla börek açarken.
Ve zihnine istemsizce Nazlı’nın yüzü geldi.
Nazlı’nın gülüşü… onun eliyle sunduğu tabaklar… o gözler… o yakınlık…
Birden içinde bir ürperti oluştu.
“Ben Nazlı’ya annemi mi benzettim… yoksa annemi ona mı benzetiyorum?”
Otobüs virajlı yoldan geçerken Ali başını cama yasladı. Kendiyle baş başa kalmıştı. Gözlerinin kenarında belli belirsiz bir yanma vardı. Çocukluk geride kalmıştı. Askerlik bitmişti.
Ama Ali, içinden çıkamayacağı yeni bir sessizliğe doğru yürüyordu.
Otobüs, Ali’nin köyüne yaklaştıkça yolda yürüyen birkaç çocuk el sallıyor, evlerin bacalarından dumanlar tütüyordu. Gün batmak üzereydi. Gökyüzü kızıl, toprak yollarda toz…
Otobüs köy meydanında durdu. Kapı açıldı. Ali, çantasını omzuna attı, adımını toprağa bastı. Hemen birkaç köylü yanına geldi.
— Hoş geldin aslan oğlum!
— Gururumuzsun Ali, aferin!
Ali başını eğerek teşekkür etti. Gülümsedi ama gözleri birilerini arıyordu. Uzaktan annesi Emine, ablası Elif ve kız kardeşi Zeynep yürüyerek geliyorlardı.
Zeynep koşa koşa gelip Ali’ye sarıldı.
— Abi! Çok özledim seni!
Ali onu sıkıca sardı. Saçlarını okşadı.
— Bende seni özledim küçük hanım.
Sonra Elif yaklaştı.
— Hoş geldin, Ali. Cidden değişmişsin.
Ali onun elini sıktı, bir an göz göze geldiler.
— Sende de bir ağırlık var Elif. Üniversite çalışmaları seni ciddileştirmiş.
Annesi Emine, biraz geride durmuştu. Başında koyu mavi bir yazma, üstünde ince uzun bir yelek ve desenli bol bir etek vardı. Yüzünde kırışık yoktu ama yılların izi seziliyordu. Gözlerinde mahcup ama derin bir sıcaklık…
Ali yanına geldi. Emine elini uzatınca Ali eğilip öptü.
— Hoş geldin Ali’m, dedi.
Ali “Hoş bulduk ana” diyebildi. Daha fazlasını söyleyemedi. İçine doğru konuşuyordu.